Gedeeld Verhaal
Een verhaal uit het leven gegrepen, ons door een klant toegezonden om te delen:
Tijdens onze reis naar Indonesië vele jaren geleden kwamen mijn vriend en ikzelf terecht in Surabaya. Het maakte deel uit van een trektocht doorheen het land en we waren naarstig op zoek naar een nieuw gasvuurtje dat we konden gebruiken bij het kamperen want – zo wilde het lot – ons vorige gasvuurtje had op redelijk spectaculaire wijze kennisgemaakt met de natuurelementen en een pittige moesson. Zo kwamen we terecht in een kleine ijzer/materiaalwinkel ergens in de buitenwijken van de stad, op zoek naar een op de kop te tikken topdeal.
Ik had eigenlijk al vrij snel door dat er in deze winkel geen gasvuurtje te vinden was, dus ik stond op het punt om terug naar buiten te gaan toen mijn vriend me half fluisterend, half in paniek toeriep: “Ellie! Ell…ik zit vast!”
Ik dus teruggedraaid naar het gangpad om te kijken wat er precies aan de hand was. Daar stond ie dan, de fiere bonk. Rugzak op de schouders, avontuurlijke hoed op het hoofd én zijn hand als een onhandige kleuter vastgeschroefd in een lijmklem.
“Een lijmklem? Hoe komt gij in godsnaam met uw hand in een lijmklem terecht?”
“Och ja, ik zag dat liggen en ik had het gewoon efkes aangespannen op mijn hand!”
“Zomaar?”
“Ja zomaar ja, maar ik krijg ze niet meer los nu, dat ding blokkeert…”
Het zweet druppelde letterlijk op de grond. Kwam het door de zenuwen, het besef van zijn stommiteit of door het feit dat het in de winkel een kleine 35° was en we het er benauwder hadden dan een washandje in de droogkast?
“Maar wie draait er nu in godsnaam een lijmklem op zijn hand,” schoot ik in de lach!
“Ja jong ik weet het, het is lomp, ik begon gewoon daaraan te draaien weet ge… Maar help mij nu eens zeg in plaats van mij daar wat staan uit te lachen!”
Goed, nu ben ik zelf niet meteen ’s werelds meest ervaren lijmklemopendraaier dus mijn hulp was niet meteen efficiënt. Erger nog, door het kabaal dat we maakten kwam de eigenaar van het winkeltje ietwat achterdochtig – geef hem eens ongelijk – kijken wat er aan de hand was.
“My friend has a problem with the klem,” mijn Engels is best ok, maar het woord lijmklem zou ik begot niet weten. Niet dat het veel uitmaakte, want de beste man sprak blijkbaar geen Engels, of als ie dat wel deed dan kon ie het goed camoufleren want we verstonden er niets van. We hadden een boze blik verwacht, of toch op zijn minst een pittig gekruid verwijt, maar tot onze opluchting schoot de beste man zelf in de lach!
Daar stonden we dan, twee onhandige ‘Westerse’ toeristen waarvan eentje met zijn hand in een lijmklem en zijn voeten in een plas zweet én een schaterlachende winkeleigenaar die het hele tafereel fenomenaal grappig vond.
Uiteindelijk is de man er nog vrij snel in geslaagd om mijn vriend te bevrijden en hebben we – je gelooft het niet – de lijmklem gekocht. Mijn vriend durfde na dit alles immers niet meer de winkel uit te gaan zonder het ding te kopen. Ik denk dat we ze tot op de dag van vandaag nog nooit gebruikt hebben. Ze ligt netjes in de materiaalkelder en duikt vooral tijdens feestjes nog eens op, als ik het verhaal weer eens oprakel om mijn vriend te plagen.
—-
Alle verhalen op deze blog worden gepubliceerd met uitdrukkelijke toestemming van de vertellers. Het publiceren van de ingestuurde verhalen gebeurt steeds anoniem, tenzij de verteller uitdrukkelijk vraagt om de naam erbij te vermelden. Deze verhalen werden ons toegestuurd en vertegenwoordigen de persoonlijke mening en herinneringen van de vertellers. Jolisto Studios is op geen enkele manier verantwoordelijk noch aansprakelijk voor de door deze vertellers gedane beweringen, meningen en uitspraken.